الفبای استارتاپ
الفبای استارتاپ
خانه استارت آپ گیلان
۱.شرکت نوپا یا استارتاپ (startup)
به یک شرکت یا کسبوکار گفته می‌شود که معمولاً به تازگی و در نتیجه کارآفرینی ایجاد شده‌است. استارتاپ یک سازمان است که برای پیدا کردن یک مدل کسبوکار تکرارپذیر و مقیاس‌پذیر با هدف رشد سریع برای رفع نیاز بازار راه‌اندازی می‌شود.
۲ .شتاب‌دهنده استارتاپ (Seed accelerator)
این مرکز که به اختصار شتاب‌دهنده نیز نامیده می‌شود، از ابتدای کار استارتاپ یا حتی در مراحل پیشرفته‌تر مانند MVP یا به عبارتی Minimum Viable Product که استارتاپ در این مرحله دارای نمونه‌ی اولیه محصول (Demo) یا تعداد محدودی از آن است، کسبوکار نوپا را حمایت و تحت پوشش قرار می‌دهد. در اولین مرحله شتاب‌دهنده در مدت کوتاهی از میان ایده‌های گوناگون، ایده‌ی برگزیده را انتخاب کرده و برروی آن سرمایه‌گذاری می‌کند. شتاب‌دهنده‌ها با ارائه خدمات مربی گری (Mentor-ship)، فضای کار اشتراکی، اصلاح طرح کسبوکار و گاه تأمین سرمایه اولیه برای یک شرکت نوپا، درصدی از مالکیت آن را در اختیار گرفته (معمولا بین ۵ الی ۴۵ درصد) و در مقابل به گردانندگان پروژه آموزش‌های لازم در مسیر ارزش آفرینی سریعتر و خدمات بهتر برای کسب موفقیت ارائه می‌دهند. لازم به ذکر است در بعضی از موارد شتاب‌دهتده‌ها در ازای خدمات خود، مبلغ یا سهمی از استارتاپ برداشت نمی‌کنند.
۳.مرکز رشد (Incubator)
یکی از ابزارهای رشد اقتصادی است که به منظور حمایت از کارآفرینان تحصیل‌کرده تأسیس می‌شود و با ارائه امکانات و تسهیلات عمومی، زمینه پا گرفتن شرکتهای جدید را فراهم می‌کند. استفاده از مراکز رشد، امروزه به عنوان یکی از ابزارهای پذیرفته شده برای تبدیل خلاقیت‌ها و دستاوردهای علمی و تحقیقاتی به محصولات قابل ارائه به بازار و توسعه کارآفرینی محسوب می‌شود. امروزه بیش از ۳۰۰۰ مرکز رشد در سراسر دنیا وجود دارد که بیشتر آنها در کشورهای آمریکا و ژاپن مستقر هستند. یک مرکز رشد درست مثل یک شتاب‌دهنده عمل می‌کنند. با این تفاوت که، یک مرکز رشد، بر هدایت و رشد کسبوکار در حدود یک سال یا بیشتر، و نه فقط یک دوره کوتاه و فشرده، تمرکز می‌کند. با این حال، همه مرکز رشدها فقط روی جنبه‌های مالی کسبوکارها تمرکز نمی‌کنند. به عنوان مثال، برخی به بخش علمی و دسترسی به تجهیزات تخصصی تمرکز می‌کنند که ممکن است برای شرکتهای تحقیقاتی یا بیوتکنولوژی، حیاتی باشد؛ برخی دیگر نیز روی صنعت خاصی، مانند: فن آوری و غذا میتوانند، متمرکز باشند. اکثر مرکز رشدها با اختصاص فضای کاری به استارتاپها، فرصتی برای متصل کردنشان، با شرکتهای بزرگ و مهم صنعتی زمینه تبادل تجربه و ایجاد همکاری‌های استراتژیک را فراهم می‌کنند. همچنین کسبوکارها مجبور نیستند در ازای خدمات مراکز رشد آنها را در سهام شرکتشان سهیم کنند.
۴.استارتاپ ویکند (Startup weekend)
یک رویداد آموزشی-تجربی (Experiential Education) در سراسر دنیاست که در ۳ روز متوالی (در انتهای هفته) برگزار می‌گردد. در این برنامه شرکت کنندگان پر انگیزه‌ای شامل برنامه نویسان، مدیران تجاری، عاشقان استارتاپ، بازاریاب‌ها و طراحان گرافیک گردهم می‌آیند تا طی ۵۴ ساعت ایده‌هایشان را مطرح کنند، گروه تشکیل بدهند و هر گروه ایده‌ای را اجرا کند.این برنامه جهانی تا بحال بیش از یک هزار بار در بیش از ۴۸۰ شهر دنیا برگزار گردیده و شبکه پهناوری از مشتاقان کارآفرینی را پدید آورده است. در استارتاپ ویکند ایده‌های زیادی مطرح می‌شوند اما آنچه در این برنامه اهمیت فراوان دارد فقط سه چیز است. اجرا، اجرا و فقط اجرا! این برنامه از ساعت ۶ بعدازظهر روز جمعه آغاز و تا ساعت ۹ شب روز یکشنبه ادامه دارد. در این برنامه شرکت کنندگان (کمتر از ۱۰۰ نفر در ۱۰ تیم) همگی در یک فضای مشترک قرار می‌گیرند و با کمک مربیان خبره که از میان کارآفرینان موفق انتخاب می‌گردند ایده‌ها را به کسبوکار تبدیل می‌نمایند. در پایان برنامه، تیم‌ها پروژه‌های خود را به هیئتی از داوران که از میان جامعه سرمایه‌گذار و استادان دانشگاهی و کارآفرینان هستند، ارائه می‌نمایند. این رویداد در سطح جهانی توسط برندهای معتبری همچون گوگل، مایکروسافت، آمازون و … حمایت تجاری می‌گردد.
۵.استارتاپ ناب (Lean Startup)
یک متدولوژی مدرن، حرفه‌ای، محبوب و موفق کارآفرینی است. استارتاپ ناب سیستمی است برای ساخت یک کسبوکار یا محصول در موثرترین راه ممکن برای کاهش ریسک شکست. در این رویکرد برای راه‌اندازی کسبوکار و محصول همه ایده‌های محصول و کسبوکار فرضیاتی تلقی می‌شوند که باید با آزمایش‌کردن سریع در بازار اعتبارسنجی شوند. این رویکرد بر آزمایش‌کردن علمی، بیرون دادن تکرارشدنی محصول و بازخورد مشتریان استوار است تا به یادگیری معتبر برسد. همانند رویه‌های مدیرت ناب، فلسفه استارتاپ ناب به دنبال حذف کارهای بی‌فایده و افزایش کارهای ارزش آفرین در طی فاز ساخت محصول است به گونه‌ای که استارتاپها بتوانند بدون نیاز به سرمایه‌گذاری کلان بیرونی، طرح‌های کسبوکار مفصل و محصولی بی‌نقص با شانس موفقیت بیشتر داشته باشند. کمال در ساخت محصول، طرح‌های کسبوکار دراز مدت در یک بازار غیرقطعی یا ناشناخته، یا مفروضات اعتبارسنجی نشده همگی چیزهای هستند که به کاربرندگان استارتاپ ناب از آنها پرهیز می‌کنند.
۶.پارک علم و فناوری (Science and Technology Park)
سازمانی است که به وسیله متخصصان حرفه‌ای اداره می‌شود و هدف اصلی آن افزایش ثروت جامعه از طریق تشویق و ارتقاء فرهنگ نوآوری و افزایش توان رقابت در میان شرکت‌ها و مؤسساتی است که متکی بر علم و دانش در محیط پارک فعالیت می‌کنند. برای دستیابی به این هدف، یک پارک علمی با ایجاد انگیزش و مدیریت جریان دانش و فناوری در میان دانشگاه‌ها، مراکز پژوهش و توسعه، شرکتهای خصوصی و بازار، ایجاد و رشد شرکتهای متکی بر نوآوری را از طریق مراکز رشد و فرآیندهای زایشی تسهیل می‌نماید. پارکهای علمی همچنین خدماتی با ارزش افزوده بالا و فضاهای کاری و تأسیسات مناسب و کیفی به مؤسسات مستقر در پارک ارائه می‌نمایند. پارکهای علم و فناوری در سراسر دنیا با هدف کلی توسعه فناوری و کسب‌وکارهای دانش محور تشکیل شده‌اند و با توجه به وضعیت محیطی و سیاست‌گذاری‌های کلان در سطح داخلی و خارجی پارک، چشم‌اندازها و مأموریت‌های متفاوتی را دنبال می‌کنند. این پارکها دارای مکانیسم‌های زیرساختی مهمی هستند که باعث انتقال یافته‌های تحقیقات دانشگاهی و تولید دانش مضاعف شده، در نهایت عامل تسریع رشد اقتصادی در سطح ملی و منطقه‌ای می‌شوند. این مهم به صورت گسترده‌ای در کشورهای مختلف دنیا به عنوان یک اصل به رسمیت شناخته شده‌است. در بسیاری از موارد، پارکهای فناوری موجب ایجاد شغل، رشد درآمد و درگیر شدن در صنایع دارای رشد می‌شوند. از طرفی، پارکهای فناوری و مراکز رشد برای تجزیه و تحلیل در سطح ملی یا محلی در زنجیره ارزش کارآفرینی، مراجع مهمی به‌شمار می‌آیند. در تعریفی دیگر در مورد پارک فناوری آمده‌است؛ پارک فناوری واحدی است که: • با مؤسسات آموزشی و پژوهشی در ارتباط است. • زیرساخت‌ها و خدمات پشتیبانی، خصوصاً مستغلات و فضاهای اداری را برای واحدهای تجاری فراهم می‌نماید. • وظیفه انتقال فناوری را بر عهده دارد. • وظیفه توسعه فناوری را بر عهده دارد.
۷.سیلیکون‌ولی یا دره سیلیکون (Silicon Valley)
نام رایج و غیررسمی منطقه‌ای در حدود ۷۰ کیلومتری جنوب شرقی سانفرانسیسکو در حومه سانتا کلارا، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا است. شهرت این منطقه به دلیل قرار داشتن بسیاری از شرکتهای مطرح انفورماتیک جهان در این منطقه‌است. نام این منطقه ابتدا برگرفته از تعداد زیاد شرکتهای تولید کنندهٔ تراشه‌های سیلیکونی در این منطقه بود که بعدها به نمادی از وجود کمپانی‌های زیاد و فعّال در زمینه فناوری‌های پیشرفته در این منطقه تبدیل شد. سیلیکون‌ولی شهرهای بسیاری را در بر می‌گیرد که مهمترین آنها سن خوزه مشهور به پایتخت سیلیکون‌ولی می‌باشد
۸.رویداد‌های سخنرانیهای مربوط به استارتاپها (Pitch events)
در این رویداد‌های سخنرانیهای استارتاپی، کارآفرینان و افراد مربوط، ایده خود را ارائه و از آن دفاع می‌کنند. ارائه یک کارآفرین در یک رویداد سخنرانی ممکن است باعث شکست یا پیروزی نمایش ایده اش شود.
۹.فضای کاری (Work space)
مکان‌های کوچکی است که توسط مسئولان محلی و یا سازمان‌های توسعه اقتصادی، برای کمک به استارتاپها برای ایجاد کسب‌وکارهای جدید، ارائه می‌شود. اغلب این‌ها معمولا نه تنها فضای فیزیکی و خدماتی را فراهم می‌کنند، بلکه خدمات اداری و پیوندهایی را به سازمان‌های پشتیبانی و مالی و همچنین حمایت همتایانشان در میان مستاجرین را ارائه می‌دهند. اغلب ساختمان‌های بلا استفاده موجود در شهر توسط مسئولان محلی، به عنوان نقطه عطفی به منظور ایجاد پارکهای تجاری، دفاتر مجازی، پارکهای فن‌آوری و پارکهای علمی، حفظ می‌شوند.
۱۰.فضای کار مشترک یا فضای کار اشتراکی (CoWorking space):
روشی برای کار کردن است که شامل یک فضای کار به اشتراک گذاشته شده، یک دفتر کار و فعالیت‌های مستقل است. برخلاف محیط‌های اداری معمولی، محیط کار مشترکی، معمولاً توسط یک سازمان (ارگان) مشترک به کار برده نمی‌شود. این محیط‌ها برای فریلنسرهای حرفه‌ای، پیمانکاران مستقل یا افرادی که اغلب در سفر هستند و فعالیت‌های مستقل انجام می‌دهند جذاب می‌باشد. فضای کار مشترک اجتماعی، از افرادیست که در عین انجام فعالیت‌های مستقل، ارزش‌هایی را به اشتراک می‌گذارند و البته افرادی که مشتاق به همکوشی هستند که این همکوشی می‌تواند با کار کردن در کنار افرادی که برای فعالیت در یک محیط مشترک در کنار یکدیگر، ارزش قائل هستند، اتفاق بیفتد. این راه حلی مناسب برای حل مشکل انزوای کارگران کارمزدی، که در منزل کار کرده‌اند، می‌باشد، چرا که به آنها اجازه می‌دهد که از عوامل مزاحم در حین کار کردن در منزل دور باشند. فضاهای کار اشتراکی الزاماً برای استارتاپها ساخته نمی‌شوند. ولی معمولاً توسط آنها استفاده می‌شوند. با توجه به اینکه الزامات فیزیکی اساسی کار کردن در این فضاها فراهم می‌شود در برخی موارد شتاب‌دهنده‌های کسبوکار یا مراکز تحقیق و توسعه‌ی شرکتهای بزرگ نیز ممکن است در این فضاها مستقر شوند. همچنین این فضاها ممکن است با توجه به شرایط محلی برای تمرکز بر موضوعی خاص راه‌اندازی شوند، مثلاً برای توسعه‌ی گردشگری، یا توسعه‌ی بازی سازی. اما این فضاها غالباً هزینه کم و ثابت، امکاناتی را فراهم می‌آورند که شامل فرصت‌های غیر رسمی شبکه با دیگر کارآفرینان در داخل فضا، میزکاری، اتاق جلسات، برق، اینترنت پرسرعت، چای و قهوه رایگان است.
۱۱.دفتر کار مجازی (virtual office)
به مشتریان خود در ازای دریافت مبلغی خدمات ارتباطی و نشانی پستی، بدون واگذاری فضای اداری فیزیکی، عرضه می‌کند. دفتر کار مجازی با «سوئیت‌های اداری» تفاوت دارد. سوئیت اداری فضایی فیزیکی و یا اتاق کنفرانس در اختیار مشتریانش قرار می‌دهد. دفتر کار مجازی بیشتر برای کسب‌وکارهای خُرد، نوپا یا استارتاپی و خانگی به کار می‌رود البته مشتریانی که دارای حجم تماس انبوه هم هستند میتوانند از مزایای مرکز تماس این دفاتر استفاده کنند.
۱۲.شهر هوشمند (Smart City)
به شهری گفته می‌شود که بر اساس آخرین نظریه‌های تکامل یافته مدیریت شهری بر پایه فناوری اطلاعات و ارتباطات، داری شش معیار اصلی ذیل باشد: ۱. حکمروایی هوشمند (Smart Governance) 2. شهروند هوشمند (Smart Citizen) 3. محیط زندگی (Smart Environment) و محل زندگی (Smart Home) هوشمند ۴. اقتصاد هوشمند (Smart Economy) 5. حمل و نقل هوشمند (Smart Mobility) 6. انرژی هوشمند (Smart Energy) شهر هوشمند یک منطقه شهری است که از انواع مختلف سنسورهای الکترونیکی برای جمع‌آوری اطلاعات و تحلیل آنها استفاده می‌کند، که این اطلاعات برای مدیریت دارایی‌ها و منابع شهری کارآمد است. این پروسه، شامل اطلاعات جمع‌آوری شده از شهروندان، دستگاه‌ها و منابع شهری است که پردازش و تجزیه و تحلیل می‌شود تا به نظارت و مدیریت ترافیک و حمل و نقل، سیستم، نیروگاه، آب، تأمین شبکه‌های، زباله، مدیریت، قانون اجرای سیستم‌های اطلاعاتی و مدارس و کتابخانه‌ها و بیمارستان‌ها و دیگر خدمات اجتماعی کمک کند. ایدهٔ شهر هوشمند، ادغام فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و دستگاه‌های مختلف متصل به شبکه اینترنت اشیاء یاIOT ، برای بهینه‌سازی بهره‌وری از خدمات و کاربری‌های شهری و اتصال آن به شهروندان است. تکنولوژی شهر هوشمند اجازه می‌دهد تا مقامات یک شهر با جامعه و زیرساخت‌های شهری و نظارت بر آنچه اتفاق می‌افتد و آنچه در حال تحول است، تعامل مستقیم پیدا کنند.
۱۳.بنگاههای کوچک و متوسط (SME)
بنگاههای کوچک و متوسط (small and medium-sized enterprises) در برابر صنایع بزرگ قرار می‌گیرد و نسبت به آن مزایای بسیاری دارد؛ ازجمله ارزش افزوده، نوآوری، اشتغال‌آفرینی و انعطاف‌پذیری بیشتر دارد. در برخی موارد نیز به‌جای واژه‌ی کوچک از واژه‌ی خرد استفاده می‌شود. تعریف صنایع کوچک و متوسط در کشورهای مختلف با یکدیگر تفاوت دارد و تابع شرایط اقتصادی و صنعتی حاکم است. برخی از معیارهایی که برای تعیین نوع صنایع (کوچک، متوسط و بزرگ) به‌کار می‌روند عبارتند از: تعداد کارکنان، سرمایه، دارایی کل، حجم فروش و ظرفیت تولید، در این میان رایج‌ترین معیار، تعداد کارکنان است که این نیز از کشوری به کشور دیگر متفاوت تعیین می‌شود.
۱۴.مدل تجارت به تجارت (Business-to-business,B2B)
بستگی به شرایط، جایی که یک معامله تجاری با کس دیگری انجام می‌شود. معمولاً به صورت زیر اتفاق می‌افتد: • یک کسبوکار برای فرایند تولید خود نیاز به خرید منابع دارد مانند: یک کارخانه تولید غذا که نمک خود را می‌خرد. • یک کسبوکار که نیاز به سرویس دیگری برای عملکرد تجارت خود دارد مانند: کارخانه تولید غذا از یک شرکت حسابداری برای حسابرسی استفاده می‌کند. • یک کسبوکار که مجدداً محصولات و خدمات خود را به وسیله دیگران به فروش می‌رساند. مانند: یک خرده فروشی که محصول نهایی یک کارخانه تولید غذا را به فروش می‌رساند. نام تجاری b2b یک اصطلاح مورد استفاده در بازاریابی است. عکس این قضایا حالت business-to-consumer (B2C) و business-to-government (B2G) است. به‌طور کلی حجم معاملات تجارت به تجارت بیشتر از حجم معاملات b2c است. دلیل اصلی این است که به‌طور معمول در یک زنجیره تأمین تراکنش‌های b2b خیلی بیشتر مواد خام یا اجزای تشکیل دهنده محصول مورد معامله قرار می‌گیرد، ولی یک تراکنش b2c فقط برای فروش محصول نهایی انجام می‌شود. برای مثال: یک کارخانه تولید اتومبیل خیلی معامله b2b ایجاد می‌کند مثلاً خرید تایرها و شیشه‌های جلوی اتومبیل و انواع شلنگ‌های لاستیکی برای خودرو ولی فقط محصول نهایی تولید شده برای فروش به مشتری یک معامله b2c انجام می‌شود. سایتهای زیر نمونه‌هایی هستند که از مدل B2B استفاده می‌نمایند: alibaba.com – indiamart.com – made-in-china.com – ditrin.com
15.تجارت C2C
نوعی از سرویس است که کاربران با استفاده از آن، خدمات و کالاهای خود را به دیگر کاربران عرضه می‌کنند. وب‌سایت‌ها و سرویس‌های خرید و فروش اجناس دست دوم، از نمونه‌های تجارت Customer to Customer هستند.
۱۶.عرضه اولیه‌ی سهام (Initial Public Offerings , IPO)
اولین فروش سهام توسط یک شرکت خصوصی که طی آن به یک شرکت عمومی تبدیل می‌شود عرضه اولیه‌ی سهام نام دارد. عرضه اولیه سهام معمولاً باعث می‌شود بخشی از پول سرمایه‌گذاران به جای خرید سهام موجود، برای خرید سهام جدید به کار رود و به این ترتیب، تقاضای مؤثر برای سهام موجود را کاهش دهد در حالیکه عرضه کل سهام در بازار افزایش یافته‌است. چنین وضعیتی به تنزل قیمت‌ها منجر می‌شود. در واقع شرکتی که نزد بورس مورد قبول قرار گرفته است و می¬خواهد سهام خود را بین سهام داران خرد تقسیم کند با عرضه اولیه و تعیین قیمت و تعداد محدود اقدام به عرضه سهامش می¬کند.
۱۷.خوشه تجاری یا گروه تجاری (Business Cluster)
یک خوشه تجاری یک تمرکز جغرافیایی از کسب‌وکارهای متصل، تامین کنندگان و مؤسسات مرتبط در یک حوزه خاص است. خوشه‌ها به منظور افزایش بهره‌وری شرکت‌ها در سطح ملی و جهانی جهت افزایش قدرت رقابت در نظر گرفته می‌شود. در مطالعات شهری، اصطلاح تراکم مورد استفاده قرار می‌گیرد. خوشه‌ها همچنین جنبه‌های مهم مدیریت استراتژیک هستند. مانند دره سیلیکون و تپه هالیوود. خوشه تجاری، که همچنین به عنوان خوشه صنعتی یا خوشه رقابتی نیز شناخته می‌شود، توسط مایکل پورتر در (۱۹۹۰) معرفی و محبوب شد. مایکل پورتر ادعا می‌کند که خوشه‌ها از سه طریق روی رقابت‌ها تاثیر می‌گذارند: ۱. افزایش بهره وری شرکت‌ها در خوشه ۲. اجرای نوآوری در این زمینه ۳. انگیزش کسبوکار جدید در این زمینه در حال حاضر، مهمترین مزیت رقابت، چگونگی استفاده شرکت‌ها از منابع ورودی، بوسیله نوآوری مداوم است.